من زندگي مي كنم

وقتي سه بار چهار بار بي اختيار موسيقي جعبه موسيقي مو گوش كردم ياد جملاتي از كتاب شازده كوچولو افتادم:

– یک روز چهل و سه بار غروب آفتاب را تماشا کردم!
و کمى بعد گفت:
– خودت که مى‌دانى… وقتى آدم خیلى دلش گرفته باشد از تماشاى غروب لذت مى‌برد.
– پس خدا مى‌داند آن روز چهل و سه غروبه چه‌قدر دلت گرفته بوده.

من زندگي مي كنم...

کافه فرهاد یکی از جاهایی بود که با هم قرار داشتيم بریم من و فرهاد در کافه فرهاد با آهنگ فرهاد  چقدر جفتمون كيف كرديم همون لحظه ورودمون آهنگ فرهاد پخش شد می دونی بودنمون با هم در این لحظه چقدر معنوی بود و چه ارزشی برام داشت؟ يه شب مهتاب، ماه ميآد توو خواب، منو مي بره، ته اون دره، اونجا كه شبهاش، پشت بيشه هاش.......   كلوچه جونم، مرسي از اينكه از ترس هات بهم گفتي، از اينكه تغييراتت رو مي فهمي. از اينكه تفاوتها رو ميگي. كاش بيشتر بموني. بازم كله خري ات برمي گرده. دوس دارم. كله خري بخل كردن توو مترو هم دست خودم نبود. دوست دارم من زندگي مي كنم...

چقدر دلم مي خواس اين لحظه عظيم رو با خانواده ام جشن بگيرم دوس داشتم حداقل بهم زنگ بزنن تبريك بگم بگن بهم افتخار مي كنن بگن دوسم دارن بگن كارم عاقلانه بود نه اينكه نتونم از ترس طرد شدنهاشون بهشون نگم مرسي كلوچه كه جاي همه باهام حرف زدي و پشتم ايستادي مرسي كه بيشتر از من خوشحال شدي مرسي كه نگراني ها و استرس هامو گوش كردي و حلشون كردي مي دوني آرامش وجودم در اين مدتٍ پر استرس، از تو ناشي ميشد؟ خريد خونه با تو برام امكانپذير شد، به يادموندني شد و انجام گرفت دوستت دارم من زندگي مي كنم...

گاهی یه جمله اونقدر به آدم انرژی میده که حتی نصف شب که باشه دوس داری پاشی اندازه ده ها ساعت کار کنی

متعجب میشی این همه توان یهو چگونه بهت تزریق شد

مصل همین اس کوتاه تو - كلوچه برشته اي:

"خوب بخوابی........فردا عصر می بینمت"

نصفه شبه و من میخام تا خود فردا عصر پرواز کنم

من زندگي مي كنم...

تو: اين 500 يورو مال خودته. هديه من برا خونه ات من: نههههههههه. اين خيلي زياده. تو كلي برا اين پول زحمت كشيدي تو: يه 500 يورو ديگه هم ميذارم پيشت بمونه، قرض ميدم بهت. برا اينكه كم نياري من: نهههههههه. زياده. لازمش ندارم. بذاري پيشم بمونه برا خودم هديه مي خرم هااااااا تو با لبخند: باشه. بخر (براي اولين بار اين جوابو دادي) من: خب باشه. 250 تا مال من، 250 تاشو هم با خودت ببر. لازمت ميشه. تو: من 50 تا با خودم دارم. مطمئني لازمت نميشه؟ من: آره. اما نه، همشو با خودت ببر. آخه تو خيلي برا اين پولها كار كردي. ببرشون تو: تو هم به من خيلي كمك كردي. درست زماني كه لازم داشتم كمكم كردي. ت من زندگي مي كنم...

ميخام ايميل بدم، پيامهاي بامزه تلگرامي عشقولونه بفرستم، از احساسم بگم

ميگم هااااااااا، اما توو دلم، توو ذهنم، توو فكرم

اما مي دوني..........سخته

خیلی سخته......اما من قول دادم بهت تااااااااااااااااااااا وقتی که تو بخای

من زندگي مي كنم...

پدر داشتن نعمت خوبیه و من مطمئنم اگه پدرم بود نه من این همه سختی می کشیدم نه خانواده ام. همون موقع که می گف: غصه نخورین ها، من هستم، درست می کنم کارا رو چشمهای تو رو خیلی دوس دارم به چشمهات که نگاه می کنم عجیب غرق میشم. به طرز عجیبی طرز نگاهت شباهت داره شاید خوشت نیاد (منم خوشم نمیآد) اما چشمهات که می خندن عجیب ابهت پدرم رو به یادم میارن یاد اول راهنمایی افتادم که با چه افتخاری می گفت: دخترم بزرگ شده، خانوم شده، میره اول راهنمایی چقدر با نگاهات آرامش و قدرت و بزرگی پیدا می کنم همون عشق بی ادعا رو می بینم چشمهاتو دوس دارم نه به خاطر خاطراتم، به خاطر همه حس ها من زندگي مي كنم...

مغازه فست فودي كه همون بود: سيكا

پيتزا هم همون بود

همون كه اولين بار رفتيم سفارش داديم: پيتزا يوناني

چقدر هوس كرده بودم. مدتها بود دلمو خوش كرده بودم برا اون پيتزا

رفتم همون پيتزا رو سفارش دادم. همون فست فودي

اما نه طعمش همون بود نه مغازه همون قشنگي رو داشت

حالمم خوب نشد

من زندگي مي كنم...

خيلي سخت بود تنهايي كارا رو انجام بدم و بالاخره بهم وقت دادن بابت محضر

همراهي همه بود تا به اينجا برسم

اما ته اش بايد خودم مي رفتم دنبال كارا

امروز كه گفتن نامه بانك به اشكال برخورده ميخاستم گريه كنم

ديگه تحملش رو نداشتم

مي دوني: فهميدم كه همه كاري رو ميشه از پس انجام دادنش براومد اما خيلي خيلي خيلي سخته

ذره ذره آدم فرسوده ميشه

من زندگي مي كنم...

امروز شاید یه کم روز بزرگی باشه دوس داشتم امروز یکی از عزیزام باهام باشه. یکی از همون 5نفر دوس داشتنی هام اما خب حالا که نشده باید خودم تنهایی از انجامش بربیام هم خوشحالم هم ناراحتم هم خوشحال نیستم هم تاراحت نیستم هم آرومم هم پر از تشویشم. بازار شام سده درون این دل من. مغز من داره چه جوری کار میکنه که بتونه هدایتم کنه از عجایبه بالاخره امروز روز سند زدن خونه است. با همه دردسرهاش، با وجود همه فحشهایی که به خودم دادم، با تشکر از همه حمایتهایی که شدم لیلی، خسته نباشی راستی، تا بادم نرفته بگم: امروز 6/6 هست. تقصیر منم نیست......خخخخخ من زندگي مي كنم...

خيلي چيزا، خيلي حس ها، خيلي خاطرات و حرف ها و .... برا اولين بار به ياد مي مونن

اصلا اين اولين ها دوست داشتني ان و خواستني

اولين ها ميشن اولين تجربه ات كه پر از بي تجربگي هستن و پر از ترس و هيجان و دلهره و شك و اميدو نااميدي هستن

اما همه اين حس ها قشنگن. دوست داشتني. خواستني. موندني

حالا اين حس مي تونه همه چي باشه: عشق، علاقه، قبولي، مردودي، موفقيت، شادي، ترس، ترك شدن، خريدن، ... همه چي

اولين حس قشنگه.

من زندگي مي كنم...